• 6 ماه پیش

  • 24

  • 02:11

شمارۀ 122 - غزلی از هوشنگ ابتهاج-سایه

پانصد غزل - بخش چهارم
0
توضیحات

پیمان شکستن نیست در آیین مردان

 

منشین چنین زار و حزین چون روی‌زردان

شعری بخوان، سازی بزن، جامی بگردان

ره دور و فرصت دیر، اما شوق دیدار

منزل به منزل می رود با رهنوردان

من بر همان عهدم که با زلف تو بستم

پیمان شکستن نیست در آیین مردان

گر رهرو عشقی تو پاس ره نگه دار

بالله که بیزارست ره زین هرزه گردان

صد دوزخ اینجا بفشُرَد آری عجب نیست

گر در نگیرد آتشت با سینه‌سردان

آن کو به دل دردی ندارد آدمی نیست

بیزارم از بازار این بی‌هیچ‌دردان

آری هنر بی عیب حرمان نیست لیکن

محروم تر برگشتم از پیش هنردان

با تلخ‌کامی صبر کن ای جان شیرین

دانی که دنیا زهر دارد در شکردان

گردن رها کن سایه از بند تعلق

تا وارهی از چنبر این چرخ گردان

 


با صدای
دسته بندی‌ها

رده سنی
محتوای تمیز