از اواخر عرص قاجار بسیاری از رجال سیاسی و فرهنگی آن عصر مرعوب فرهنگ غرب بودند و تقلید از ظواهر تمدن فرنگی را یگانه راه ترقی و پیشرفت پنداشتند. اما فعالیت آنها بازتاب چندانی در فرهنگی عمومی جامعه نیافت. با روی کارآمدن رضاشاه به وسیله استعمار روشنفکران غرب‌گرا فرصت یافتند تا با عمق و سرعت دلخواه تحول در سبک زندگی و هویت دینی مردم در ایران را به پیش ببرند. تغییر اجباری پوشش مردان و زنان در کنار اقداماتی مانند ممنوعیت عزاداری و محدودیت لباس روحانیت؛ از سیاست‌های فرهنگی عصر رضاخان بودکه ورود به تمدن جدید را با حذف هویت بومی مساوی می‌دانشتند. استبداد رضاخانی کشف حجاب را قانونی کرد که واکنس آحاد ملت مذهبی ایران را در پی داشت که فجایع مشهد و واقعه گوهرشاد به سان لکه ننگی بر پیشانی حکومت پهلوی باقی ماند.