شمارۀ 79 - غزلی از سعید بیابانکی

کجاست نغمۀ غمگينت ای چکاوک من؟

شب است و باغچه‌‌های تهی ز ميخک من

و بـــوی خاطــــره‌‌ها در حيــــاط کوچک من

حياط خلوت من از سکوت سرشار است

کجاست نغمۀ غمگينت ای چکاوک من؟

به سکّه سکّۀ اشکم تو را خريدارم

تويی بهــای پس‌اندازهای قلّک من

بگير دست مرا ای عـــروس دريايی

بيا به ياری دنيای بی‌عروسک من

تو را به رشته‌ای از آرزو گـره زده‌اند

به پشت پنجرۀ سينۀ مشبّک من

کسی نيامده ـ حتّی کلاغ‌‌های سياه ـ

به قصد غارت جاليــــز بی‌مترسک من

کبوترانه بيـــا تخـــم آشتـــــی بگذار

ميان گودی انگشت‌‌های کوچک من

شب است و خواب عميقی ربوده شهر مرا

کجــاست شيطنت کودکـــی و سوتک من؟

بترس ازاين همه لولو که پشت پنجره‌اند

بخواب شعر قشنگم، بخواب کودک من...