کافی نیستم _نگاهی به طرحواره معیارهای سخت گیرانه از شخصیت لئوناردو داوینچی

این طرحواره یعنی صدایی در سرت که مدام می‌گه:

“بیشتر، بهتر، سریع‌تر… وگرنه شکست خوردی.”

حتی وقتی به موفقیت رسیدی، یه‌جایی درونت می‌گه:

“می‌تونستی بهتر باشی.”

و به‌جای لذت، فقط فشار، خستگی و اضطراب حس می‌کنی…

نشونه‌های این طرحواره:

• خودت رو فقط بر اساس «کارایی و عملکرد» می‌سنجی
• از خودت توقع کمال داری—در همه‌چیز
• استراحت باعث عذاب وجدانت می‌شه
• تو روابط هم همیشه در حال خدمت یا اثباتی
• مدام حس می‌کنی وقت کمه، کار عقب‌مونه، تو عقب‌موندی

این طرحواره تو رو به یه ماشین کار و موفقیت تبدیل می‌کنه، نه یه انسان با احساس، نیاز، و حق لذت‌بردن از زندگی.

ریشه‌های شکل‌گیری

۱. تایید مشروط در کودکی

۲. والدین سخت‌گیر یا کمال‌گرا

۳. نقش والد را زود برعهده گرفتن

 راهکارهای ترمیم طرحواره معیارهای سخت‌گیرانه:

1. شناسایی صدای درونی منتقد

• بنویس یا ضبطش کن. بدون قضاوت، فقط گوش کن.

2. بازتعریف ارزشمندی خود

• تو «انسانی»، نه ماشین. ارزش تو فقط در نتیجه‌هات نیست.

3. تمرین استراحت بدون عذاب وجدان

• حتی ۱۰ دقیقه چُرت‌زدن بدون قضاوت، یه انقلاب درونی می‌تونه باشه.

4. مواجهه تدریجی با نقص

• عمداً کارهایی انجام بده که «کامل» نیستن—و با اضطرابش بمون.

5. ارتباط با کودک درون

• اون بخش لطیف، بازی‌گوش و آسیب‌پذیر رو دوباره ببین.

6. استفاده از فایل‌های خودهیپنوتیزم تخصصی

• برای کاهش فشار روانی، ترمیم حس بی‌ارزش بودن در صورت شکست، و ساختن هویت سالم خارج از «موفقیت».