شمارۀ 108 - غزلی از سیاوش کسرایی

نایافتنی نیست کلیدِ دلِ تو

ما روزی عاشقانه برمی‌گردیم

بر دردِ فراق چاره ‌گر می‌گردیم

از پا نفتاده‌ایم و تا سر داریم

در گردِ جهان به دردِ سر می‌گردیم

خندان ما را دوباره خواهی دیدن

هرچند که با دیدۀ تر می‌گردیم

خاکسترِ ما، اگر که انبوه کنند

ما در دلِ آن توده شرر می‌گردیم

گر طالعِ ما غروبِ غمگینی داشت

این بار سپیدۀ سحر می‌گردیم

چون نوبتِ پروازِ عقابان برسد

ما سوختگان صاحبِ پَر می‌گردیم

نایافتنی نیست کلیدِ دلِ تو

نایافته ایم؟ بیشتر می‌گردیم

از رفتن و بدرود سخن ساز مکن

ای خوب! بگو، بگو که برمی‌گردیم