شمارۀ 104 - غزلی از ایرج دهقان

باری بیا که سیل سرشکم ز سر گذشت

سالی دگر به عشق تو ای سیم‌بر گذشت

آری گذشت، لیک به خون جگر گذشت

یک‌ دم به دامنم ننشستی چو اشک و عمر،

در حسرت وفای تو با چشم تر گذشت

آن روزهای عشق، که یادش به خیر باد

تا ما خبر شدیم چه خوش بی‌خبر گذشت

دامن‌کشان گذشتی و من بی‌خبر که دوست

چون عمر رفته، باز نیاید اگر گذشت

امشب غم تو دارم و خوابم نمی‌برد

باری بیا که سیل سرشکم ز سر گذشت

شستم به آب دیده به شوق وصال تو

گر جز خیال روی توام از نظر گذشت

پابند من، جوانی ازدست‌رفته بود

شکر خدا که عمر جوانی دگر گذشت