اپیزود صدوهفتم-تابستان خوانی ( مه نمی گذارد که ببینمت)

تو آب شده ای

در اندوه اسبها

دلتنگی دره ها

قطرات شبنم،

مه نمی گذارد که ببینمت

شانه به سر تاجش را به زمین می گذارد

که تو شهبانوی کوهستانها شوی

کفشدوزک ها خالهای سیاهشان را

برای گردنبند تو در بارانها رها می کنند

قوچها برای تو با درخت صنوبر می جنگند

مه نمی گذارد که ببینمت.

تو هستی و نیستی

خالق امروز من!

تو هستی و نیستی

از سرانگشتهایم پهلو می گیرند بر صفحه کاغذ

و گواه می آورند

سوره های سپید را

از دریای مه 

"شمس لنگرودی"