تماس 19-کمال جِرایی!

خدایی سحر جوون خیلی خفنی خواستم به پاس قدردانی از زحماتت و اینکه همیشه میگی منم بگم خیلی دوستت دارم🌹♥️

</غیبت صغری و میوسِروات‌ها>;🛸 الان سه هفته از زمانی که این اپیزود رو منتشر کردی می‌گذره و من به‌قدری تو تمام این مدت کار داشتم و خسته بودم که توانایی گوش کردن به پادکستت رو نداشتم سحر!!! و این برای من اوج خستگی‌عه... الان کتابخونه‌ی پارک شهرم. پشت کتابخونه اش یه سکو مانند داره و من هر سری میام اینجا ناهار بخورم، صدای ماشینا رو بشنوم ، گذر آدما و رقص شاخه‌ها رو ببینم. تو این دو هفته‌ای که میام اینجا درس می‌خونم واسه ارشد یه عالمههههههههه گوربه دیدممممممممم... بعضی‌هاشون بسیار ناناس و داف که حتی برنمی‌گردن نگاهت کنن، بعضی‌هاشون ول نکن ترینن!! ینی من یک ربع فقط داشتم از دست یکی‌شون فرار می‌کردم😅🦥 ، گربه‌هارو دوس دارم ولی به شرطی که فاصله ی اجتماعی‌شون رو حفظ کنن! خب شاید یکی مثه من یکم زود گرخشش بگیره🤌... یکی‌شون میمیک صورت غمگینی داره مثه پسرخاله‌ی کلاه قرمزی و. متاسفانه همشون باهوشن🥲

اشک من چرا روان شد؟!! عه!

صداتو شنیدم حالم خوب شد🥲🤍

من یه هفته هم نمیشه آشنا شدم با این پادکست و همه اپیزود هاشو موقع کار هام گوش دادم و تموم شده و الان از صب منتظر قسمت جدیدم 😍😍

واسم یه الگویی و از طریق تو با برنامه نویسی اشنا شدم و چقدر لذت میبرم ازش. خلاصه که داداش مشتاق دیدارتم امیدوارم روزی به جایی برسم که نزدیک باشم بهت با تو و ادمای مثل تو کار کنم و لذت ببرم از پیششون بودن. نمیدونم کی انقدر تو وجودم رخنه کردی اما از ته دلم دوست دارم چقدر خوشحال میشم وقتی از موفقیتات حرف میزنی انگار که جزوی از اعضای خانوادمی تابه حال به کسی این حسو نداشتم. امیدوارم پیاممو بخونی و حس خوب منم به تو منتقل بشه ببخشید خیلی پراکنده حرف زدم اما این منه واقعی بود همونطور که تو سعی میکنی واقعیتو به ما نشون بدی خلاصه که دریغ نکن ازمون هفته ای نیمساعت صداتو منتظر زنگتم هر هفته! به امید دیدارت

وای چقدرخوشحالم که بالاخره یاد گرفتم چجوری کامنت بزارم هر سری که پادکست جدیدو گوش میکردم میخواستم واست کامنت بزارم و از اونجایی که هی پیداش نمیکردم و بیخیال میشدم، میخوام بهت بگم که هردفعه صداتو میشنوم اشکی میشم نمیدونم چجوری انقدر دوست دارم واقعا دلم واسه صدات تنگ میشه و واقعااااا واقعاااا عشقو تو دلم حس میکنم وقتی صداتو میشنوم لحظاتی که پادکستو گوش میکنم پر از انرژی مثبت میشم و وقتی داری خدافظی میکنی حس میکنم یه تیکه از وجودمو پیشت جا میزارم اون قسمتی که پر از روح و رنگای روشنو زندست. جالبه بهت بگم تابحال برای هیچ کس انقدر راحت ابراز علاقه نکرده بودم و از ته دلم حرف نزده بودم تو بهم خیلی نزدیکی، داداشم رگی!

سحر منم آرزو میکنم یروز همو ببینیم جدی به قول خودت باحاله

خیلی خوشحال شدم واسه موفقیت هات میدونی چونکه بدون توقع شروع کردی لذت میبری و به بقیه لذت میدی موفق باشی حاجی

خوش باشی من کلاردشتم

خیلی خیلی عالی بود 🍦💕 همیشه باعث آرامش هستید و اطلاعات خیلی عالی میدید 💖

این اپیسود ب شکل خوبی دیر می گذشت. ۱ ماه پیش همون سمت بودم. آخرین نفر وقتی داشتم می خوابیدم گرگ و میش بود. انقدر تصور کردم تا خوابم برد. اسیر شدیم. انقدر این دنیایی که توی ذهنم ساختم داره بزرگ می شه و تصاویر و داستان هاش زیاد که می ترسم به دست زمان و کمالگرایی خفه بشه. چی می شه دو دوتا چهارتا نشه هر چی می شه همین حالا بشه. ۲ تا چیزی که فهمیدم راجب کمالگرایی. اولی اینکه از یه حایی به بعد هرچی دیرتر شروع کنی بیشتر فکر کنی جاش فقط سخت تر می شه. دوم اینکه ما همه اش بار همه چیزو با کلی جزئیات روی دوش خودمون می کشیم توی تصویری که داریم می سازیم برای انجام اون کار، در حالی لون بار رو دیگرانی هم هستن که تقسیم کنیم باهاشون و اون جزییات هم خیلی هاش اتفاق نمی افته و خیلی هاش هم اصلا اون شکلی که فک می کنیم اتفاق نمیفته. پس خودمونو بندازیم تو دلش. مثل داستان همین پادکست که خودش داره مسیرشو پیدا می کنه.