شرُشرُ ناودون

شرُشرُ ناودون

تو از من از شرُشرُ ناودون بپرس، اینکه آب بارونه یا برفه هیچ مپرس

تو دل فقط به دریا بده، سفارش فال به هر کی حسود و رمال نده

آخه کدوم یک از اینا حباب زندگی رو دور پای عنکبوت زیر آب دیده

تو چشمای آهو خیره شده تمام راز هستی‌و تو برق نگاش دیده

کدوم یک از اینا شب تا صبح تو جنگل راه رفته زندگی‌و زیر نور ماه دیده

با درخت‌ها دست داده، ‌قصه و غصه‌شون‌و به شکل آواز دیده

کدوم یک از اینا با بارون حرف زده و تو هر کلمه‌اش موج دریا دیده

با چشمای باز زل زده به نور آب دریا تو شب‌و خواب دیده

آخه کی گفته اگه یکی زبونش رنگ میده باید تواسشو با چوبه دار بده

یا اگه یکی به تو نارو زده، یکی دیگه باید تاوانش‌و پس بده

کی گفته اگه یکی با یکی تفاوت فاز داره، حتما جنس ذاتشم مشکل داره

یا اگه کسی تغییر فاز داده، شانس طلوع فراداشم از دست داده

کی گفته هر کی شمایل آدم داره، حتما نسبتی با صاحب کاینات داره

یا اونی‌ که داد میزنه از اونی که دم نمیزه درد و غصه بیشتری داره

تو به من بگو جان بده، اما رو موج قصه و غصه دیروز  گاز نده

عاشق بمون همیشه بمون مثل بارون بیابون به زندگی از نو جان بده