شمارۀ 96 - غزلی از مریم حیدرزاده

من از کنار پنجره تو را نگاه می‌کنم

و حدس می زنم شبی مرا جواب می‌کنی

و قصر کوچک دل مرا خراب می‌کنی

سر قرار عاشقی همیشه دیر کرده ای

ولی برای رفتنت عجب شتاب می‌کنی

من از کنار پنجره تو را نگاه می‌کنم

و تو به نام دیگری مرا خطاب می کنی

چه ساده در ازای یک نگاه پاک و ماندنی

هزار مرتبه مرا ز خجلت آب می‌کنی

به خاطر تو من همیشه با همه غریبه ام

تو کمتر از غریبه ای مرا حساب می‌کنی

و کاش گفته بودی از همان نگاه اولت

که بعد من دوباره دوست انتخاب می کنی