شمارۀ 90 - غزلی از قربان ولیئی

ای عشق، ای ترنم همواره دلپذیر

بی پرده می سرایمت ای شور چشمگیر

ای عشق، ای ترنّم همواره دلپذیر

ای راز اضطراب دل‌انگیز رودها

ای هرچه، هرکه از گذران تو ناگزیر

معصوم مثل چشمۀ چشمان کودکان

مغرور مثل کوه و پلنگ و عقاب و شیر

ای خاک و باد و آتش و آب از تو بی قرار

انگیزۀ تلاطم دریا، تب کویر

با چشم و گوش بسته در آن باغ، آدمی

بی‌شبهه بی وجود تو می ماند سر به زیر