شمارۀ 92 - غزلی از قربان ولیئی

از نور ناب، چشم تو را آفریده اند!

از روح آب، چشم تو را آفریده اند

از نور ناب، چشم تو را آفریده اند

در تو نگاه می کنم و صبح می شوم

از آفتاب، چشم تو را آفریده اند

می نوشم از نگاه تو و باز تشنه ام

آه... از سراب چشم تو را آفریده اند

باید که راز و ناز به ایجاز می شکفت

با این حساب، چشم تو را آفریده اند