اینجا جوادیه است محله ای در جنوب تهران، جایی به نظر قدیمی، شلوغ و پرهیاهو، با کوچه های تنگ و باریک و خانه هایی تقریبا کوچک و قدیمی؛ در کوچه چند پسر بچه به بازی مشغولند و صف نانوایی مملو از زن و مرد و بچه است.در دلم غم عجیبی رخنه کرده و احساس می کردم شاید توان روبرو شدن با این جانباز عزیز جنگ تحمیلی را نداشته باشم، تصور مردی ضعیف و لاغر با موی کم، قلبم را می آرزد .با صدای زنگ خانه، پسری حدود 14 ساله با روی گشاده و خندان در را باز کرد، از پله ها بالا رفتیم، با تبسمی بر لب به پیشوازمان آمد و چقدر با دیدنش آرام شدیم، وقتی شروع به صحبت کرد آرزو می کردم هرگز جملات زیبا و صدای مردانه و پرامیدش قطع نشود، "محمد نادری پور هستم متولد سال 1344، محل تولد، تحصیلات و زندگی ام، همه در محله جوادیه بوده است."