خیبری سوز دارد اما دود ندارد، اگر زبان در دهان نمی چرخد و نمی تواند حرف های ناگفته بسیار را بگوید، از پشت چشم هایی که با اشک وضو گرفته اند می توان فهمید عظمت و شکوه عروج انسان هایی را که موجب شده اند تو به انسان بودن خود ببالی، باید در میدان نبرد باشی تا بتوانی این جمله هدایت سعیدی زاده را درک کنی "لشگر به خط زد اما در بازگشت دسته ای از آن باقی نمانده بود"

معبرها باز می شدند و خاکریزها فتح اما به معنای واقعی کلمه، این خون بود که خط سرخ را بر خاک مقدس ایران اسلامی ترسیم می کرد و هنوز هستند مردانی از این آب و خاک که گاه سرخی آن خط در چشم هایشان تلالو می یابد و خاطرات ایثار روزهای نه چندان دور را اگر خوب نگاهشان کنی با تو می گویند. گوهرهای نابی که در گذر ایام درون صدف سکوت همچنان مرواریدوار آرام گرفته اند و در اطراف ما روزگار سپری می کنند، باید که به سراغشان رفت و بگویند و بگویند آنچه را که در سینه دارند، شاید که این گونه در مجمر پرهیمه ایثار اندکی دمیده باشیم .