"شب عملیات کربلای هشت در عالم خواب و بیداری یکی پرسید فردا از خدا چه می خواهی؟ شهادت یا جراحت؟ و من مفت مفت جان سالم به در بردم.گفتم خدایا هر طوری که شدم عیبی ندارد، فقط اگر مجروح شدم شرایطم را به گونه ای رقم بزن که حداقل دست راستم سالم بماند.اشتباه بزرگم همین بود، خودم را لایق شهادت نمی دانستم و خدا اما صدایم را شنید و حالا از ناحیه دست چپ و از سینه به پایین در اختیارم نیست، قطع نخاع شدنم ،یک اتقاق نبود یک انتخاب بود."این سخنان را مجتبی عسگری در محل کار خود واقع در طبقه پنجم ساختمان شاهد به ما می گوید