نمي‌خواهم با توصيف غم بار و حزن‌آلود نوع زندگي‌ات، كام مخاطبان صفحه ايثار تلخ شود و يا حس ترحم آنها را نسبت به تو برانگيزانم. خوب مي‌دانم آنقدر غرور و عزت نفس داري كه اجازه نمي‌دهي كسي برايت دل بسوزاند، اما روايت داستان زندگي چندین ساله تو زير سقف آسايشگاه، شايد كه شرح حال بسياري ديگر از همسنگرانت باشد كه گوشت لاي استخوان و خار در گلو در كنجي بر صندلي چرخدار خود،‌ خلوت‌نشين خاطرات روزهاي سلحشوري و جهادند، شايد تلنگري به ما آدميان امروز است كه با دو پاي سالم خود در كدام راه درحركتيم و قدر عافيت نمي‌دانيم، پس بار ديگر اجازه مي‌گيرم از تو و وفادارانه به قول و قراري كه با هم گذاشتيم،‌ فقط آن بخش از حرف‌هايي را كه براي نوشتن به ما گفتي بر صفحه ايثار مي‌آورم.

اميرطاهر عطشاني متولد سال 1347 در حمیديه اهواز است، روستايي محروم در 25 كيلومتري اهواز . او روزهايي را به ياد مي‌آورد كه با تمام سختي‌هاي زندگي.....................