روح خدايي آدم‌هاي آنجا در عروجي ديگربار ، از زمين رو سوي آسمان مي‌كرد. پاي رفيق اگر بر روي مين مي‌رفت،‌ اعضاي وجود تو به درد مي‌آمد، گلوله‌اي اگر بر قلبي مي‌نشست، جان تو را انگار مي‌دريد. روح‌ها يكي بودند،‌ دل‌ها يكي بودند. آنها آخر رفاقت بودند. درست مانند رضا بيسادي كه طولاني‌ترين بدرقه يك دوست را در تاريخ بشريت به جرأت مي‌توان گفت به ثبت رسانيده است. بدرقه دوستي از مبدأ‌ تا مقصد، اگرچه مقصد دوست، آسمان بود و رضا با تركشي كه خورد،‌ به زمين رضايت داد، متولد هفتمين روز هفتمين ماه سال 1346 در محله نارمك تهران است. ميدان 89 پشت مسجد جامع نارمك.