ردیف گل های لاله شکسته ساقه ای که هر یک بر روی پای دیگری خم شده اند، همان ها که مادران و همسران و فرزندانشان چشم انتظارشان نشسته اند و آنها اما کنار هم سر بر پای یکدیگر بر خاک شلمچه آرمیده اند، معبری در میدان مین که با خط سرخ، فقط با خون باز شده است، پیکرهای پاک اما متلاشی که نمی توان دیگر آنها را بغل کرد، تصاویری واقعی هستند که بر پرده خاطرات فرزندان جبهه و جنگ نقش بسته است و این بار علی اکبر ناظمی راوی آنهاست، کسی که بارها از میان طوفان موج و تیر و ترکش عبور کرده تا بماند و در دهه ای دیگر از تاریخ سراسر پرفراز و نشیب ایران اسلامی، چراغ سنگر را همچنان روشن نگاه دارد.