سکوت سرشار از نا گفته هاست

توانِ  صبر کردن برای رو در رویی باآنچه باید روی دهدبرای مواجهه با آنچه  روی  می دهد.شکیبیدن گشاده بودن تحمل کردن آزاده  بودن. چندان که به شِکوِه  در می آییم از سرمای پیرامون خویشاز ظلمتاز کمبود نوری گرمی بخش،چون همیشه بر می بندیم دریچه کلبه مان راروح مان را. اگر  میخواهی نگهم داری  دوست مناز دستم می دهیاگر می خواهی همراهیم کنی دوست منتا انسان آزادی باشم،میان ما  همبسته گی یی از آن گونه می رویدکه زنده گی ما هر دو تن را غرقه در شکوفه می کند. ادامه این شعر زیبا از مارگوت بیگل با ترجمه و صدای احمد شاملو را در این پادکست بشنوید...