غزلیات حافظ - غزل 23
در دیرِ مغان آمد، یارم قدحی در دست
مست از می و میخواران از نرگسِ مستش مست
در نعلِ سمندِ او شکلِ مهِ نو پیدا
وز قدِ بلندِ او بالایِ صنوبر، پست
آخر به چه گویم هست از خود خبرم، چون نیست
وز بَهرِ چه گویم نیست با وی نظرم، چون هست
شمعِ دلِ دمسازان، بنشست چو او برخاست
و افغان ز نظربازان، برخاست چو او بنشست
گر غالیه خوش بو شد، در گیسویِ او پیچید
ور وَسمه کمانکَش گشت، در ابروی او پیوست
بازآی که بازآید عمرِ شدهٔ حافظ
هرچند که ناید باز، تیری که بِشُد از شست
با صدای : صفیه اصلانی (صفا)
https://instagram.com/safa_aslani
انتشار:
اولین نفر کامنت بزار
غزلیات حافظ - غزل 22
خیالِ رو...
غزلیات حافظ - غزل 21
دل و دین...
غزلیات حافظ - غزل 20
ای نسیمِ...
غزلیات حافظ - غزل 19
چو بشنوی...
غزلیات حافظ - غزل 18 - ساقیا آمدنِ عید، مبارک ب...
غزلیات حافظ - غزل 17
سینه از ...
غزلیات حافظ - غزل 16
خَمی که ...
غزلیات حافظ - غزل 15
ای شاهد ...
غزلیات حافظ - غزل 14
گفتم ای ...
تمامی حقوق این وبسایت متعلق به شنوتو است