13_ زنِ آینده( تورا به خدا در را به رویم باز کن)

در این بخش از کتاب «زن دیوانه» که با نثر دقیق و روانش، روابط انسانی و سایه‌های روانی شخصیت‌ها را می‌کاود, نویسنده از زاویۀ دیدی عاطفی–روانشناختی، تیپ شخصیتی لیز را توضیح می‌دهد؛ کسی که «حضورش سبک‌بال» است و در عین حال حامی اما بدون وابسته‌سازی.

۱. دوگانگی «قدرت» و «ظرافت»

در جمله‌ی «قدرت و ظرافت… برخی اشخاص همیشه نیاز دارند به دیگران کمک کنند» نویسنده به یک الگوی روانی تکرارشونده اشاره می‌کند:افرادی که کمک کردن برای‌شان نیاز درونی است، نه فقط یک رفتار بیرونی. این کمک‌کردن برای آن‌ها نشانهٔ ارزشمندی یا تثبیت نقش خود است. اما در مورد لیز نویسنده بلافاصله این برداشت را خنثی می‌کند و می‌گوید «این‌طور نیست، اصلاً این‌طور نیست». این یعنی: لیز از روی ضعف یا نیاز به تأیید کمک نمی‌کند؛ بلکه از آرامشِ درونی می‌جوشد.

۲. «آرامش بدون توقع»

متن می‌گوید:«حالت درونی‌اش به دیگران کمک می‌کند… با تمام وجود، همه‌جا با بکر و دست‌نخورده است.»این تصویر، لیز را به کسی تبدیل می‌کند که حضورش آرام‌کننده‌ست، نه رفتارهایش. او توقع ندارد، منت نمی‌گذارد، و کمک کردنش محصول وجود اوست، نه تصمیم او. این همان چیزی است که در روانشناسی به آن «شفا از طریق بودن» گفته می‌شود.

۳. صداقت بی‌تظاهر و شیوۀ گفتن حقیقت

نویسنده بارها تأکید می‌کند که لیز حقیقت را «صاف و ساده» می‌گوید، بدون حالت خاص، بدون لحن عاطفی. اما چرا این مهم است؟ چون: برخی افراد حقیقت را می‌گویند برای اینکه تأثیری بگذارند برخی برای اینکه دیده شوند برخی برای اینکه خودشان را ثابت کننداما لیز حقیقت را چون حقیقت است می‌گوید بدون نیاز به نمایش، بدون کنترل‌گری. این امر او را قابل اعتماد و در عین حال غیرقابل تقلید می‌کند.

۴_ تأثیر تأخیری شخصیت او

در پایان می‌گوید: «دیگران این حقیقت را بعدها می‌فهمند… مدت‌ها بعد متوجه می‌شوند که کسی با آن‌ها حقیقت را گفته.» این جمله اشاره دارد به تأثیر دیرهنگام شخصیت‌های سالم، عمیق و راستگو.افرادی که در لحظه شاید ساده و معمولی به نظر برسند، اما با گذر زمان می‌فهمی: چقدر بی‌ریا بودند چقدر حضورشان امنیت می‌ساخت این نوع شخصیت‌ها معمولاً کم‌یاب، ولی ماندگارند.

ترانه پایانی : "الهی" باصدای قمیشی