شمارۀ 149 - غزلی از مهدی مظاهری

عشق در پیلۀ پروانه به رقص آمده است

زلف را شانه مزن، شانه به رقص آمده است

من که هیچ... آینۀ خانه به رقص آمده است

من و می‌خانۀ متروک جوانسالی ها

ساقی بی می و پیمانه به رقص آمده است

مردم شهر نظرباز و تو در جلوه‌ گری

یار می گرید و بیگانه به رقص آمده است

شعری از آتش دیدار به لب دارد شمع

عشق در پیلۀ پروانه به رقص آمده است

باد هر چند صمیمانه دویده ست به خاک

برگ پاییز غریبانه به رقص آمده است

باز در سینه کسی سر به قفس می کوبد

به گمانم دل دیوانه به رقص آمده است