هیچ عاشق خود نباشد وصلجو
که نه معشوقش بود جویای او
لیک عشق عاشقان تن زه کند
عشق معشوقان خوش و فربه کند
چون درین دل برق مهر دوست جست
اندر آن دل دوستی میدان که هست
در دل تو مهر حق چون شد دوتو
هست حق را بی گمانی مهر تو
هیچ بانگ کف زدن ناید بدر
از یکی دست تو بی دستی دگر
تشنه مینالد که ای آب گوار
آب هم نالد که کو آن آبخوار
جذب آبست این عطش در جان ما
ما از آن او و او هم آن ما
حکمت حق در قضا و در قدر
کرد ما را عاشقان همدگر....
"مولانا"
اولین نفر کامنت بزار
چو مرغ شب خواندی و رفتی
دلم را لرزاندی و ...
دل روشنی دارم ای عشق
صدایم کن از هر...
و عشق آمد و با شوق انتخابم کرد
مرا که شهر...
ابر میبارد و من میشوم از یار جدا
چون کن...
ز رهِ هوس، به تو کی رسم؟ نفسی ز خود نرمیده من
نه، نمیتوانم فراموشت کنم
زخمهای من، بی...
شب که می رسد از کناره ها
خوشا دردی که درمانش تو باشی ...
اهل کاشانم
نسبم شاید برسد
به گیاهی ...
تمامی حقوق این وبسایت متعلق به شنوتو است