تعجب شعر‌گونه‌ای از نادر‌ابراهیمی

تعجّب

شعرگونه‌ای از #نادر‌ابراهیمی

از کتاب

در حدّ توانستن

صفحه‌ی ۵۷

چاپ اول ۱۳۵۷

انتشارات پیشگام 

چرا نوشته‌های نادر ابراهیمی را دوست دارم و می‌خوانم:

نادر ابراهیمی دوست دیرین پدرم بود و سایه‌ای از او و آثار او بر تمام دوران کودکی و نوجوانی من هست. از دیدار‌های روزهای دوشنبه و بعد سه‌شنبه عصر که بزرگان جمع می‌شدند و این بچه شاید از دید آنها فقط یکی از مبل‌ها را اشغال کرده بود و او هر بار مرا وا می‌داشت تا سربلند و رسا و چشم‌درچشم بایستم و سلام کنم تا صبح‌ها پیش از طلوع کوه رفتن که موجودی نادیده بودم که همچون اسفنجی کمترین نفس‌ها و حرف‌ها و ترانه‌هایی را که بر لب‌های هم‌نوردان بزرگم جاری می‌شد می‌مکیدم. نوشتنِ او را دوست‌ می‌دارم چون بیش از هرچیز مرا یاد خودم می‌آورد و یاد همه آنچه مرا ساخته است.

https://t.me/ShahrzadArtandLife/7964

اجرای شنیداری #شهرزادفتوحی

با سپاس از  #مجتبی_میر‌سمیعی 

هنر و زندگی شهرزاد

@ShahrzadArtandLife