از تو و عشق تو گفتن جز پشیمانی نیست ، از تو و مهر تو گفتن جز پریشانی نیست ، خاطرات تو اگر باز به تصویر کشم ، خانه ی سینه به جز ، شام غریبانی نیست ، برق چشم مه تو ، نور و صفا بود مرا ، زین سبب روز و شبم میل چراغانی نیست، آنهمه شور و نشاطی که مرا بود به تن ، آه صد حیف گرفت ، مهلت مهمانی نیست ، من همه آب بدم ، جاری شده از سر عشق ، دگرم خشک شدم ، چشم به بارانی نیست ، ای دریغا که همه شور و شرم ، ساکن شد ، جگرم سوخت ببین ، دود که پنهانی نیست ، آتشی زد به دلم ، آنکه خیانت ها کرد ، ناگهان خانه بسوخت ، حیف که سامانی نیست ، چشم تو خیره به من بود و دلت با دگری ، اعتمادم خفه شد ، لحظه ی جبرانی نیست ، آنهمه عشق که دادم به تو و چشمانت مرد و یخ بست دگر ، حرمت پیمانی نیست ، تو مرا زخم زدی ، از سر تزویر و دروغ ، زخم دل بسته نگردد ، سر درمانی نیست ،