Joe Redish فیزیکدان نظری بود، اما بخش عمده شهرت و تأثیرش به دلیل فعالیت در «پژوهش در آموزش فیزیک» (Physics Education Research — PER) است.

او در دانشگاه University of Maryland (UMD) بیش از ۵۰ سال تدریس و پژوهش کرد.

Redish نه فقط «درس فیزیک» می‌داد، بلکه تلاش می‌کرد «فهم فیزیک» و «تفکر فیزیکی» را از طریق پژوهش، طراحی درس، و ابزارهای آموزشی جدید توسعه دهد.

او پیشگام استفاده از رایانه و تکنولوژی در آموزش فیزیک بود؛ پروژه‌ای مانند M.U.P.P.E.T. (Maryland University Project in Physics and Educational Technology) را راه‌اندازی کرد تا محاسبات، شبیه‌سازی و بصری‌سازی برای یادگیری فیزیک در اختیار دانشجویان باشد.

Redish همچنین در ساخت چارچوب نظری برای «چگونگی تفکر دانش‌آموز در فیزیک» نقش اساسی داشت و در مقاله‌ای با عنوان A Theoretical Framework for Physics Education Research: Modeling Student Thinking چارچوب ذهنی/شناختی یادگیری فیزیک را معرفی کرد.

او بر این باور بود که یادگیری فیزیک تنها یادگیری «محتوا» نیست، بلکه یادگیری «طرز فکر»، «انتظارها»، «دید epistemological» و «چگونگی استفاده از ریاضیات» است.

بنابراین، وقتی می‌گوییم «دستگاه فلسفی ذهنی به سبک Redish» — منظور چارچوبی است برای درک، تدریس و یادگیری فیزیک که ریشه‌اش در پژوهش در آموزش فیزیک است، نه فقط روش سنتی حفظ‑فرمول.

🧠 دستگاه فلسفی ذهنی بر پایه Redish — ویژگی‌ها و مؤلفه‌ها

بر اساس کار Redish می‌توان مجموعه‌ای از مبانی ذهنی و شناختی تعریف کرد که اگر معلم یا یادگیرنده آن‌ها را در ذهن داشته باشد، یادگیری و فهم فیزیک عمیق‌تر، منعطف‌تر و مفهومی‌تر می‌شود. چند مؤلفه مهم:

1. علم فیزیک = نه فقط محتوا، بلکه تفکر و دانش ساختاری
2. برای Redish، فیزیک صرفاً درس فرمول نیست بلکه شیوه‌ای برای تفکر درباره‌ی جهان است.