شمارۀ 133 - غزلی از نجمه زارع

خدا کند فقط این عشق از سرم برود!

خبر به دورترین نقطۀ جهان برسد

نخواست او به من خسته -بی‌گمان- برسد

شکنجه بیشتر از این؟ که پیش چشم خودت

کسی که سهم تو باشد به دیگران برسد؟

چه می کنی؟ اگر او را که خواستی یک عمر

به راحتی کسی از راه ناگهان برسد...

رها کنی برود از دلت جدا باشد

به آن که دوست تَرَش داشته به آن برسد

رها کنی بروند و دو تا پرنده شوند

خبر به دورترین نقطۀ جهان برسد

گلایه‌ای نکنی بغض خویش را بخوری

که هق هق!... تو مبادا به گوششان برسد

خدا کند ... نه! نفرین نمی کنم ... نکند

به او - که عاشق او بوده ام - زیان برسد

خدا کند فقط این عشق از سرم برود

خدا کند که فقط زود آن زمان برسد