شمارۀ 47 - غزلی از مصطفی محدثی

شکوه شکفتن

بیا به خانه که امّید با تو برگردد

هزار مرتبه خورشید با تو برگردد

بیا شکوه شکفتن که باز در نَفَسی

بهار رفته به تبعید با تو برگردد

بیا که صبح یقین با گشودن چشمی

به جای این شب تردید با تو برگردد

من و غروب و غم و اضطراب و چشمانی

به راه مانده که امّید با تو برگردد

بیا که کوچ کند ماتم از حریم دلم

و شادمانه‌ترین عید با تو برگردد