برآمد باد صبح و بوی نوروز
به کام دوستان و بخت پیروز
مبارک بادت این سال و همه سال
همایون بادت این روز و همه روز
چو آتش در درخت افکند گلنار
دگر منقل منه آتش میفروز
چو نرگس چشم بخت از خواب برخاست
حسدگو دشمنان را دیده بردوز
بهاری خرمست ای گل کجایی
که بینی بلبلان را ناله و سوز
جهان بی ما بسی بودست و باشد
برادر جز نکونامی میندوز
نکویی کن که دولت بینی از بخت
مبر فرمان بدگوی بدآموز
منه دل بر سرای عمر سعدی
که بر گنبد نخواهد ماند این گوز
دریغا عیش اگر مرگش نبودی
دریغ آهو اگر بگذاشتی یوز
اولین نفر کامنت بزار
حالا سالهاست که دیگر هیچ نامهای به مقصد نمیرس...
به سراغ من اگر میآیید،
...
ماهی تنهای تنگم !
کاش دست سرنوشت
ب...
هنگام که گریه می دهد ساز
این دود سرشتِ ا...
قبول که ما دو خط موازی ،
هیچگاه وقت بهم ...
بهار نزدیک است
صدای قدمهایش ، درختان را ...
چقدر این فاصله کوتاه است :
فاصله میان زیس...
چون پاره سنگی ، عاشقم
به گنجشکی ، هراسان...
دره ها گلوله خورده اند
جنگل گلوله خورده ا...
تمامی حقوق این وبسایت متعلق به شنوتو است