غزل چهل و چهارم - مِهر تو درون سینه دارم

مِهر تو درون سینه دارم

غزل شمارهٔ ۱۵۶۲

گر ناز تو را به گفت نارم

مِهر تو درون سینه دارم

بی‌ مهر تو گر گلی ببویم

در حال بسوز همچو خارم

مانندۀ ماهی ار خموشم

چون موج و چو بحر بی‌قرارم

ای بر لب من نهاده مُهری

می‌کِش تو به سوی خود مهارم

مقصود تو چیست من چه دانم؟   

دانم که من اندر این قطارم

هر چند نهان کنم نگویم

در حضرت عشق آشکارم

مانندۀ دانه زیر خاکم

موقوف اشارت بهارم

تا بی ‌دمِ خود زنم دمی خوش

تا بی ‌سرِ خود سری بخارم