اپیزود ۸۵: نقد عمر، غزل شمارهٔ ۴۵۶، بدون آهنگ

اپیزود ۸۵: نقد عمر

غزل شمارهٔ ۴۵۶

نوبهار است در آن کوش که خوش‌دل باشی

که بسی گل بدمد باز و تو در گل باشی

من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش

که تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشی

چنگ در پرده همین می‌دهدت پند ولی

وعظت آن گاه کند سود که قابل باشی

در چمن هر ورقی دفتر حالی دگر است

حیف باشد که ز کار همه غافل باشی

نقدِ عمرت ببَرَد غصّۀ دنیا به گزاف

گر شب و روز در این قصّۀ مشکل باشی

گر چه راهی‌ست پر از بیم ز ما تا برِ دوست

رفتن آسان بود ار واقفِ منزل باشی

حافظا گر مدد از بخت بلندت باشد

صیدِ آن شاهد مطبوع‌شمایل باشی