بچه که بودیم وقتی داستانی از حیوانات می‌شنیدم خیال می‌کردم چرا روباه قرار است حیله‌گر باشد و شیر سلطان جنگل. دم روباه‌ها را می‌دیدم آویخته در گوشه و کنار یا آویزان از آیینۀ اتومبیل. این روزها می‌دانم این داستان‌ها دربارۀ حیله‌گری روباه و حماقت شیرها نبود. دربارۀ این داستان فکر می‌کنم که به زیباترین و ساده‌ترین شکل ممکن دربارۀ تمجید و ستایش بی‌مورد و بیجا هشدار می‌دهد و دربارۀ اشخاصی که زود با آدم پسرخاله می‌شوند. این داستان از جلد هفتم کتاب افسانه‌های ایرانی بازنویسی محمد قاسم‌زاده انتخاب شده است.