سکوت

هر روز شب‌ از راه می‌رسد هر بار دوباره خاک سرد می‌شودهر شب این دل برایت تنگ می‌شودصورتت را به زمین بچسبان ببین آرام‌ می‌شود؟آری چنین می‌شودجان که لبریز می‌شود چشم پر از اشک می‌شودخورشید که ناپدید می‌شودزمین با تاریکی هم‌نوا می‌شود...لابد دلسرد می‌شودحتما سرد می‌شودچرا نشود؟مگر با نبود سایه مشکلی حل می‌شود؟تازه دلگیرتر هم می‌شودبا خود خلوتی کن ببین نتیجه سکوت چه می‌شودیواشکی در گوشم نتیجه فردا چه می‌شودصبح قسمت که می‌شود؟جای خالی‌ با چه پر می‌شود...وقتی زمین به خورشید پشت می‌کندخورشید تازه ماه را می‌فرستد که پادرمیانی کند‌عاشق راستین راستی چنین می‌کندجز یاد معشوق نمی‌کندجز در باغ معشوق خنده‌ نمی‌کندجز برای معشوق موهایش را رنگ نمی‌کندخود را باد نمی‌کندبی‌هوا خود را رها نمی‌کند خواهش نمی‌کندتمنا نمی‌کندحتی شکوه هم نمی‌کندتنها سکوت می‌کندتنها سکوتچون نیاز نمی‌کند...حال تو به من بگو تو خورشیدی یا زمین!؟و سکوت با تو چه می‌کند؟