کاش برگردی

رفت...به همین راحتی...به همین سادگی به همین آرومی...نه گفته بود....ونه قرار بر رفتن بود...وهیچ چیز؛ نه التماس چشمای گریون ؛ نه بیقراری دلای پشت سر ،ونه حتی... نگاه مات تو غبار آینه .... بین رفتن وموندن ؛ مرددش نکرد... بنای موندن نداشت...انگار؛ اصلا اومده بود که بره....... نه اینکه نباشه......هست !...با من هست.....! اما یادش............... با تمام وجودم.... کاش نگران من نشه... ؛من تنهـا نیستم ؛ تنهایی هست ؛دلتنـــــگیم قول داده بیاد... یادمه بهم میگفت : اگه یه روز به کمک احتیاج داشتی میتونی روی من حساب کنی... حالا کجاست؟!کجاست ... که ببینه حال این روزای منو.. منه مثل مریض توکما مونده.... که تکلیفش با زندگی معلوم نیست..هم هست ..هم نیست... ....... ای بی وفا..ای رفیق نیمه راه... حالا دیگه باورم شده : کسی که وعده همیشه موندن میده ، رفتنی تره.......... یه جوری به نبودنش ، عادت کردم ،که اگه یک روز بیاد ...دلم برای جای خالیش تنگ میشه.. راستش ، هم دوست دارم که بیاد...هم میترسم .. میترسم...اگر بیاد با سیل اشکام خونه دلشو آب ببره..... اونقدر با یادش زندگی میکنم...که گاهی کنارم میشینه و برام قصه میگه.. ، وگاهیم باهم ، زار زار گریه می کنیم.....یه وقتایی م می گه براش دوسه خطی شعر بخونم....مثل گذشته ... منم میگم : دل میگه دلبر میاد ، انتظارم سر میاد