میدان فردوسی - قسمت بیست و هشتم

. بیست و هشتمین قسمت پادکست میدان فردوسی منتشر شد ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ دومین قسمت از تشریح ِموضوعی ِکتاب حماسه داد اثر فرج الله میزانی با نام مستعار ف.م جوانشیر . گزیده‌ای مختصر از مطالب پادکست : در شاهنامه، پنجاه پادشاه داریم که از چهل و چهار نفر ِآنان، سرپیچی می‌شود ( هشتاد و هشت درصد ِشاهان ِشاهنامه ) و علیه ِبیست و هفت تن ِآنان قیام مسلحانه می‌شود ( پنجاه و چهار درصد ِشاهان ِشاهنامه ). شاهنامه درواقع، کتاب ِقیام علیه ستم ِپادشاهی و استبداد ِمطلق ِحاکم بر تاریخ ایران است. داستان ضحاک و محضر ِاو، کنایه‌ای به سلطان محمود است که برای تبلیغات ِدروغین، شاعران را برای ستایش ِخود در برابر ِتاریخ، جمع می‌کرد. همینطور این داستان، کنایه‌ای به جمع‌آوری محضر توسط القادر بالله ( خلیفه عباسی ِمعاصر ِفردوسی ) است که با آن محضر، شیعیان ِهوادار ِفاطمی‌ها را قتل‌عام کرد. شاهنامه، "حماسه‌ ملی ایران" نیست که در قالب ِتنگ ِناسیونالیسم ِبورژوایی و شونیسم ِفاشیستی قرار گیرد. شاهنامه، "حماسه داد" است و پیامی جهانی برای استقرار عدالت دارد. نژاد در شاهنامه، معنایی فاشیستی، آنچنان که امروز تفسیر می‌شود، ندارد؛ بلکه دو معنای آن چنین است : ۱- دودمان ۲- طبقه اجتماعی در شاهنامه، برخلاف اوستا، ایران نماینده اهورا و انیران نماینده اهریمن نیست. بلکه هرجا "داد" حکم‌فرما باشد، اهورا هم همان‌جاست. در شاهنامه، هرگاه که جنگ ِایرانیان بر اساس "بیداد" باشد، فردوسی و شخصیت‌های شاهنامه، آرزوی شکست ِایران را می‌کنند ! در شاهنامه، اساس، اخلاق است؛ حتی اگر هزینه آن، شکست ِکیخسروها، رستم‌ها و تباهی ِایران باشد. در شاهنامه، منافع ملی، باعث ِتوجیه ِظلم به دیگران نمی‌شود. نقش ِزنان در شاهنامه را باید از منظر ِمناسبات ِسیاسی بررسی کرد. . تشریح جغرافیای تاریخی طوس در شاهنامه همراه با معرفی موسیقی خراسان با اجرای ابراهیم شریف زاده