گوش به زنگی یا آسیب پذیری یکی از اون طرحواره هاییه که خیلی از ماها داریمش بدون اینکه خودمون ازش مطلع باشیم. این حس آزاردهنده که مدام منتظر یک اتفاق بد باشیم، قراره بیمار بشم، قراره ورشکست بشم، قراره کسی رو از دست بدم و ... . به نظر شما چه حرف و اتفاقی در کودکی میتونه زمینه ساز ایجاد چنین طرحواره ای در فرد بشه؟ تفاوت و شباهت این طرحواره با وسواس فکری و خودبیمارانگاری چیه؟ چقدر خانواده و چقدر شرایط بد اقتصادی و سیاسی و در کل سلامت روان جامعه میتونه در شکل گیری این طرحواره نقش داشته باشه؟ این روزها و با وجود ویروس کرونا چقدر در خطر ابتلا به این طرحواره هستیم؟ کانال تلگرامی مبل قرمز آماده ی دریافت نظرات و پیشنهادات شماست: @mobleqermez اگر هم دوست داشتید به صفحه ی شخصی ما در اینستاگرام یا صفحه ی شنوتو در اینستاگرام پیام بدید. صفحه ی اینستاگرام خانم عسگری هم برای ارتباط با ایشون: @self_transformed صفحه ی اینستاگرام آقای علی شهاب هم برای ارتباط با ایشون: @alishahab_cinema_psychology