21_دیوانه بازی

از متن : " ..‌. من نه نیاز به شوهر دارم ، نه پدر و نه مادر . هرسه را به حد کفایت داشته ام، فقط نیاز دارم هوای خنک را روی گردنم حس کنم ، بین پوست و پیراهنم ، همچنین نیاز به رنگ کردن چشمهایم دارم ، به رنگ سبز صنوبرها، سبزی تند. خودم را مثل آن چیزی احساس میکنم که همین چند دقیقه پیش روی چمن دیدم ، یک بلدرچين. مثل تیر در آسمان پر کشید و رفت. مستقیم از خودش به خودش ، در بهم زدن بال‌ها و خواندن آواز.

"گرگ خودِ من بودم ،آنجا پشت میله ها، در،حال چرت زدن ، بلدرچين هم خودم هستم ، در آسمان آبی ، لرزان از چهچه ریز آرامی.

دیروز یک قفس ، امروز یک آسمان

پیشرفت کرده ام"

راوی می‌گوید دیگر نیازی به نقش‌های بیرونی مثل شوهر، پدر یا مادر ندارد؛ این نیازها را تجربه کرده و اکنون تنها به چیزهایی کوچک و شخصی نیازمند است: حس خنکی هوا بر پوست یا رنگ سبز صنوبرها در چشم‌هایش. او خودش را در دو تصویر می‌بیند: بلدرچین آزاد در آسمان، و گرگی پشت میله‌ها. دیروز اسیر قفس بوده، امروز اما در آسمان رهایی را تجربه می‌کند؛ و این را نوعی «پیشرفت» می‌داند.

تحلیل:

استقلال وجودی: او می‌گوید دیگر به روابط وابسته نیست؛ هویت خود را نه در دیگری، بلکه در تجربه‌های ساده و ناب شخصی می‌یابد.

زبان استعاری:

گرگ (بسته، خوابیده، در قفس) نمایانگر بخشی از وجود اوست که پیش‌تر در محدودیت و رکود بوده؛

بلدرچین (پرواز، آواز، رهایی) بخش دیگرش است که اکنون فعال شده.

تضاد دیروز/امروز: متن تأکید دارد که رشد واقعی لزوماً بیرونی نیست، بلکه در تغییر نگاه و تجربه‌ی آزادی درونی اتفاق می‌افتد.

زیبایی‌شناسی روزمره: نیازهای کوچک (خنکی هوا، سبزی چشم‌ها) نمادی از بازگشت به زندگی ناب و بی‌واسطه است، جایی که معنای زیستن در جزئیات ساده حس می‌شود.

ترانه پایانی: به نام "من" با صدای وصال علوی