غزليات شماره 298 و 299 و 300 - حافظ خواني به روايت احمد شاملو

295 : به جد و جهد چو کاری نمیرود از پیش 296 : ما آزموده ایم در این شهر بخت خویش 297 : مرا کاری ست مشکل با دل خویش...

292 : دوش با من گفت پنهان کاردان تیزهوش 293 : برد از من قرار و طاقت و هوش 294 : مجمع خوبی و لطف است عذار چو مهش...

289 : کنار آب و پای بید و طبع شعر و یاری خوش 290 : هاتفی از گوشه میخانه دوش 291 : سحر ز هاتف غیبم رسید مژده به گوش...

286 : يا رب! آن نوگل خندان كه سپردي به منش----ميسپارم به تو از چشم حسود چمنش 287 : در عهد پادشاه خطابخش جرم پوش----قاضي قرابه كش شد و مفتي پياله نوش 288 : اي همه كار تو مطبوع و همه جاي تو خوش----دلم ا...