اپیزود بیست و پنجم: نفرین به جنگ، سلام به صلح

صلح در لبخند یزدانی و پاک کودکان

معنی ژرف نگاه پر امید مادر است

صلح در تصویر فردای جهان آرزو

نقش هر یک جلوه را در زندگی روشنگر است

خنده های کودکان

در نگاه مادران

جلوه آینده را آینه دار دیگرست

" صلح اگر باشد جهان ما جهان آرزوست"

باورم نمیشه که اتفاق افتاد. این اپیزود رو اوایل امسال نوشتم و دو روز از قبل از شروع جنگ ضبطش کردم که ادیتش به خاطر همین موضوع عقب افتاد. صبحی که متوجه شدم پیش بینی م به واقعیت تبدیل شده، تپش قلب گرفتم، بدنم می لزرید و در شوک فرو رفتم.... شوک جنگ و عواقب خانمان سوزش....

جنگ هیچ وقت نباید شروع بشه چون پایانش هیچ وقت معلوم نیست.

همون ساعتهای اول فقط به بچه های درگیر سرطان در محک و بیمارستان علی اصغر فکر میکردم، اشک می ریختم، نکنه درمانشون به تعویق بیفته، نکنه با کمبود دارو مواجه بشن، نکنه ترس و اضطراب خودشون، خانواده شون و پرستارها رو از پا در بیاره، نکنه .... نکنه...نکنه... ( من و جانیار پارسال همین موقع توی بیمارستان بودیم...)

تاریخ انتشار: شانزدهم تیرماه 1404

از اینکه همچنان در معرفی این پادکست همراهی می کنید و برام کامنت میزارین، سپاسگزارم

ممنون که من رو می شنوید

مرضیه علی محمدی