شمارۀ 191 - غزلی از ناهید یوسفی

تو را در بیت بیت دفتر احساس می‌خوانم‏

تو را اندازۀ گل‏‌بیت یک آواز می‌فهمم‏

زبانت را نه از امروز، از آغاز می‌فهمم‏

کتاب ساده‏‌اى گلواژه‏‌هاى آشنا دارى‏

تو را تا می‌‏گشایم نکته‌‏هایى باز می‌فهمم

کسى در چشم‏‌هایت می‌نویسد حرف‏هایت را

نگاهت تا به سویم می‌‏کند پرواز، می‌‏فهمم‏

تو را در بیت بیت دفتر احساس می‌خوانم‏

تو را حس می‌کنم بالاتر از ابراز می‌فهمم‏

اگر ناگفته‏‌اى دارى بگو اى خوبِ همخانه‏

که من با هر بیان، هر لهجه، هر آواز می‌فهمم‏