شنای پیچ: فریاد

امیدم را مگیر از من خدایا خدایا خدایا

دل تنگ مرا مشكن خدايا خدايا خدايا

من دور از آشيانم سر به آسمانم بي نصيب و خسته

ماندم جدا ز ياران از بلاي طوفان بال من شكسته

از حريم دلم رفته رنگ هوس روز و شب به كه گويم در درون قفس

وه كه دست قضا بسته بال مرا روز و شب ز گلويم ناله خيزد و بس

ميزنم فرياد هرچه باد آباد واي از اين طوفان واي از اين بيداد