غزل هفتاد و ششم - گلشنِ دیدار

گلشنِ دیدار

غزل شمارهٔ ۲۳۳۳

این کیست چنین مست ز خَمّار رسیده

یا یار بُوَد یا ز برِ یار رسیده

یا شاهد جان باشد روبند گشاده

یا یوسف مصری‌ست ز بازار رسیده

یا زُهره و ماه است درآمیخته با هم

یا سرو روان است ز گلزار رسیده

یا چشمۀ خضر است روان گشته بدین سو

یا تُرک خوش ماست ز بُلغار رسیده

یا برق کله گوشۀ خاقان شکاری‌ست

اندر طلب آهوی تاتار رسیده

یا ساقی دریادل ما بزم نهاده‌ست

یا نُقل و شِکرهاست به قنطار رسیده

یا صورت غیب است که جانِ همه جان‌هاست

یا مشعله از عالم انوار رسیده

شاه پریان بین ز سلیمان پیمبر

اندر طلب هدهد طیّار رسیده

خوبان جهان از پی او جیب دریده

قاضیِّ خرد بی‌دل و دستار رسیده 

وز بهر دیَت‌دادنِ هر زنده که او کشت

همیان زر آورده به ایثار رسیده

اول دیَت خون تو جامی‌ست به دستش

درکش که رحیق است ز اسرار رسیده  

خاموش کن ای خاسر، انسانِ لَفی خُسر

از گلشن دیدار به گفتار رسیده