ساز‏ها را بشناسیم و بشنویم: ویولنسل

ویولنسل چنان از ویولن و ویولن آلتو بزرگ‌‏تر است که نوازنده مجبور است برای اجرا آن را بر روی زمین، ما بین زانو‌‏های خود تکیه دهد، در حالیکه خود روی صندلی می‌‏نشیند. از این جهت در انتهای تحتانی ویولنسل، میله‌‏ای آهنی نصب شده که در حین اجرا نوک آن روی زمین قراردارد و غیر از آن، باز می‌‏کنند یا می‌‏پیچند و به داخل جعبه سر می‌‏دهند) فواصل سیم‌‏های چهارگانه این ساز، به ترتیب «پنجم» است. یعنی همان کوک سیم‌‏های چهارگانه ویولن آلتو است در یک اکتاو پائین‌‏تر. نت این ساز را در اصوات بم با کلید «فا»، در اصوات وسط با کلید «دو» (ی خط چهارم ) و در اصوات زیر با کلید «سل» می‌‏نویسند. ویولنسل در سازهای آرشه‌‏ای صدای تنور دارد و یکی از دلایل محبوبیتش، ایجاد صداهای زیبایی از پایین‌‏ترین تا بالاترین نت است.