ما همه یکی هستیم...

جملۀ عجیبیه! در دوران قحطی محبت. در روزگاری که اگر جرأت کنی و با کسی دردودل کنی تا بهت ثابت نکنه هزاربار از تو مشکلاتش بیشتره

با دختری گفتگو کردم که در این صحنۀ خودمحوری، هر چه گفت از مردم بود و درد آن ها

دختری که زن و زنانه! شانۀ ظریفش را زیر بار زندگی داده و هنوز با خنده های سرخوشانه به عشق امیدوار است.

بزرگترین شانسش را که گویی روزگار حواسش نبوده و تعارفش کرده همسرش می داند و با نام مادری که مادرانه سختی ها را در برابرش تاب آورده بغض می کند.

فرناز یکی از میلیون ها زنی است که امروز ایران با وجودشان به آینده امیدوار است

دختری مثل من مثل تو. دختری که هر روز سر کوچه می بینیم و آن قدر مثل خودمان است که شاید هم نمی بینیم

در بدترین روزهای عمرم گفتگو با فرناز حالم را خوب کرد

من به داشتن هم وطنی مثل او افتخار می کنم

دارم باور میکنم کاوۀ ایران امروز یک زن است!