توضیحاتی که کلی در رابطه با زندگی روی ایستگاه فضایی بین المللی ارائه می کند (از جمله سردردهای شدیدی که به خاطر سطوح بالای دی اکسید کربن تجربه کرده) محتمل ترین اتفاقاتی را به تصویر میکشند که مردم می توانند در شرایط جاذبه صفر تجربه نمایند. اما نکته جالب در مورد این فضانورد آن است که برخلاف همکاران خود به ندرت پیش می آید در مورد سختی های کارش گلایه کند. برای نمونه وقتی ایستگاه فضایی بین المللی در معرض خطر برخورد با ذرات فضایی قرار گرفته بود و ممکن بود که به کلی تخریب شود و کلیه ساکنانش را به کام مرگ بکشاند، از وی خواسته شد تا دریچه های موجود در بخشی که نیروهای آمریکایی در آن مستقر بودند را بررسی کرده و همه آنها را ببندد. البته به باور وی این کار کاملا بی فایده بود اما آن را انجام داد و جالب اینکه در آن حین فضانوردان روسی مشغول صرف ناهار بودند. در نهایت گرد و غبارهای فضایی بدون آنکه برخوردی با ایستگاه داشته باشند آن را پشت سر گذاشتند. بخشی از کتاب که کلی در رابطه با زباله های فضایی نوشته یکی از جالب ترین قسمت هایش محسوب می شوند و نشان می دهند که انسان چطور برای زندگی در فضا مصمم شده است.