همه عمر با تو قدح زدیم و نرفت رنج خمار ما - ابوالمعانی بیدل

همه عمر با تو قدح زدیم و نرفت رنج خمار ما

چه قیامتی‌که نمی‌رسی زکنار ما به‌کنار ما

همه عمر با تو قدح زدیم و نرفت رنج خمارما

چه قیامتی‌که نمی‌رسی زکنار ما به ‌کنار ما

چو غبار ناله به نیستان نزدیم‌گامی از امتحان

که ز خودگذشتن مانشد به‌ هزار کوچه ‌دچارما

چقدر ز خجلت مدعا زده‌ایم بر اثر غنا

که چورنگ دامن خاک‌هم نگرفت خون شکار ما

همه‌را به‌عالم بخودی قدحی‌ست از می عافیت

سر و برگ‌گردش رنگ ببین چه خطی‌کشد به‌ حصار ما

دل ناتوان به‌کجا برد الم تردد عاجزی

که چو سبحه هرقدم اوفتد به هزار آبله ‌کار ما

به سواد نسخهٔ نیستی نرسید مشق تأملت

قلمی به خاک سیاه زن بنویس خط غبار ما

صف رنگ لاله بهم‌شکن‌، می جام‌گل به ‌زمین فکن

به بهار دامن ناز زن ز حنای دست نگار ما

به رکاب عشرت پرفشان نزدیم دست تظلمی

به غبار می‌رود آرزو نکشیده دامن یار ما

نه به دامنی ز حیا رسد نه به دستگاه دعا رسد

چورسد به نسبت پا رسدکف دست آبله‌دار ما

چو خوش است عمر سبک عنان‌گذرد ز ما و من آنچنان

که چو صبح در دم امتحان نفتد بر آینه بار ما

چمن طبیعت بیدلم ادب آبیار شکفتگی

زده است ساغررنگ وبو به دماغ غنچه بهار ما

شاعر: حصرت ابوالمعانی بیدل رح

بقلم: فرهاد جاوید

بکوشش: فهیم هنرور

RumiBalkhi.Com