غزل و تعبیر شماره 478 - غزل شماره 478

غزل شماره 478: نوش کن جام شراب يک منی تا بدان بيخ غم از دل برکنی دل گشاده دار چون جام شراب سر گرفته چند چون خم دنی چون ز جام بيخودی رطلی کشی کم زنی از خويشتن لاف منی سنگسان شو در قدم نی همچو آب جمله رنگ آميزی و تردامنی دل به می دربند تا مردانه وار گردن سالوس و تقوا بشکنی خيز و جهدی کن چو حافظ تا مگر خويشتن در پای معشوق افکنی تعبیر غزل 478: زندگی این دنیا دو روز است و غم و شادی می آیند و می روند و هیچ چیز باقی و دائمی نیست پس غم آنچه می گذرد را نخورید. از افراد دورو و دروغ گو دوری کنید تا به دردسر نیفتید. از کبر و خودپسندی برحذر باشید زیرا نتیجه خوبی برای شما نخواهد داشت. قدر خانواده را بدانید و در کنار آن ها روزهای عمر را با لذت و شادی بگذرانید.