غزل و تعبیر شماره 465 - غزل شماره 465

غزل شماره 465: رفتم به باغ صبحدمی تا چنم گلی آمد به گوش ناگهم آواز بلبلی مسکين چو من به عشق گلی گشته مبتلا و اندر چمن فکنده ز فرياد غلغلی می‌گشتم اندر آن چمن و باغ دم به دم می‌کردم اندر آن گل و بلبل تاملی گل يار حسن گشته و بلبل قرين عشق آن را تفضلی نه و اين را تبدلی چون کرد در دلم اثر آواز عندليب گشتم چنان که هيچ نماندم تحملی بس گل شکفته می‌شود اين باغ را ولی کس بی بلای خار نچيده‌ست از او گلی حافظ مدار اميد فرج از مدار چرخ دارد هزار عيب و ندارد تفضلی تعبیر غزل 465: نابرده رنج گنج میسر نخواهد شد. برای رسیدن به هدف بلندی که دارید تلاش و پشتکار زیادی لازم است. روی مقصود تمرکز کرده و با اراده و همت عالی جلو بروید. چرخ گردون همواره به کام ما نخواهد چرخید و زندگی فراز و نشیب های فراوانی دارد. در مسیری که هستید صبوری پیشه کنید تا رنج و دردها به خوشی و شادی تبدیل شود.