غزل و تعبیر شماره 337 - غزل شماره 337

غزل شماره 337: چرا نه در پی عزم ديار خود باشم چرا نه خاک سر کوی يار خود باشم غم غريبی و غربت چو بر نمی‌تابم به شهر خود روم و شهريار خود باشم ز محرمان سراپرده وصال شوم ز بندگان خداوندگار خود باشم چو کار عمر نه پيداست باری آن اولی که روز واقعه پيش نگار خود باشم ز دست بخت گران خواب و کار بی‌سامان گرم بود گله‌ای رازدار خود باشم هميشه پيشه من عاشقی و رندی بود دگر بکوشم و مشغول کار خود باشم بود که لطف ازل رهنمون شود حافظ وگرنه تا به ابد شرمسار خود باشم تعبیر غزل 337: چرخ گردون بالا و پایین بسیار دارد. نه در روزهای بد نا امید باش و نه در روزهای خوش مغرور و خودبین. اگر امروز دچار شکست شدی، فردا با سعی و تلاش به مقصود خود می رسی. زندگی ارزش آن را ندارد به خاطر آن خانواده و دوستان خود را مورد آزار قرار دهی.