غزل و تعبیر شماره 334 - تعبیر شماره 334

غزل شماره 334: گر دست رسد در سر زلفين تو بازم چون گوی چه سرها که به چوگان تو بازم زلف تو مرا عمر دراز است ولی نيست در دست سر مويی از آن عمر درازم پروانه راحت بده ای شمع که امشب از آتش دل پيش تو چون شمع گدازم آن دم که به يک خنده دهم جان چو صراحی مستان تو خواهم که گزارند نمازم چون نيست نماز من آلوده نمازی در ميکده زان کم نشود سوز و گدازم در مسجد و ميخانه خيالت اگر آيد محراب و کمانچه ز دو ابروی تو سازم گر خلوت ما را شبی از رخ بفروزی چون صبح بر آفاق جهان سر بفرازم محمود بود عاقبت کار در اين راه گر سر برود در سر سودای ايازم حافظ غم دل با که بگويم که در اين دور جز جام نشايد که بود محرم رازم تعبیر غزل 334: اهداف و آرزوهای بزرگی در دل دارید، اگر می خواهید به مراد دل دست پیدا کنید باید از عزم راسخ و همت عالی برخوردار بوده و تمام تلاش خود را به کار بگیرید. در راه رسیدن به مقصود از مشکلات و موانع عبور کنید و ناامید نشوید تا کامیاب و پیروز شوید. اجازه ندهید کنایه افراد حسود و بددل شما را از رسیدن به هدف بازدارد. به خداوند توکل داشته باشید.